Samen reizen, samen schrijven | Viva Colombia!
Door: Rick & Elisah
Blijf op de hoogte en volg Elisah
31 Januari 2014 | Colombia, Bogota
" Schatje! Ik ben nu geland op Panama! Vlieg hier om 19:10 en land om 20:45! Yessss tot zo"
Om 20:30 stond ik op de airport van Bogota. Totale onzin natuurlijk, want ik was veel te vroeg. De zenuwen werden me te veel in het hostel, dus ik moest gaan. Op het aankomstboord zie ik staan dat Rick zijn vlucht om 20:30 is geland. Yes!
Net zoals op Schiphol zijn de wanden bij de bagagebanden van glas. Als ik Rick zie staan, verstop ik me een beetje achter de menigte. Er is niets irritanters dan iemand zien staan en er niet bij kunnen. Zeker niet na twee maanden. Het duurt voor mijn gevoel eeuwen voordat Rick zijn bagage aankomt en aan zijn lichaamshouding te zien, vindt hij het ook lang duren. Als ik zie dat hij eindelijk zijn bagage heeft, ga ik direct naar de uitgang van de arrivals. Mucha, mucha gente, maar geen Rick. Het duurt weer en het duurt. Dan maar terug naar de glazenwand, misschien heb ik me vergist. Nee ook daar staat hij niet meer, dan maar weer snel terug. Ik word gek! Maar dan eindelijk komt hij naar buiten en zie ik mijn lieve vriendje weer na twee maanden.
Yes het is 25 december, nee ik ben geen diehard fan van de Kerstdagen. Het is de dag dat ik naar Colombia ga voor 25 dagen en mijn vriendinnetje weer zie! Eerst nog even een het vliegtuig pakken met een reistijd van ruim 15 uur, die een tussenstop van 2,5 uur bevat in Panama City.
Nadat het vliegtuig was opgestegen vanaf Panama City begon het toch wel echt wat heter onder mijn voeten te worden.. Ik ga Elisah na ruim 2 maanden weer zien. Als of de stewardess het merkte, gaf ze nadat ik me 1e biertje in no-time had opgedronken zonder dat ik er om vroeg een 2e biertje. BUENO!!!! Eindelijk gaat het lampje van “fasten your seatbeld” branden. Het gaat gebeuren Bogota was al te zien vanuit het raampje en de avond was gevallen. Snel me bagage ophalen bij de bagageband en dan is het moment daar. Nee hoor ik moest weer als een van de laatste wachten. Net zoals op Schiphol zijn de wanden bij de bagagebanden van glas. Stiekem durfde ik eigenlijk niet te kijken of ik Elisah zag staan, maar ik keek wel. Zag er alleen niet. Naja dacht ik dan, “dan zie ik er op het moment zodra ik de douane gepasseerd ben”. Toen de schuifdeuren van de douane open ging zag ik iemand al springend, met 2 armen in de lucht staan.
“Is dat er nou?” “Nee, Ja, Nee, Jaaaaaa!
Onze reis kon beginnen. Bogota is geweldig. We verblijven in een culturele wijk, La Candelaria. Wat voor mij vooral wennen is, is dat het er mega koud is. Muy frio!
De 1e dag besloten we om de omgeving van ons hostel te gaan verkennen. Waar we oa het Botero Museum en Museum D’Oro (goudmuseum) hebben bezocht en s’avonds zijn gaan eten in Zonna T. Waar het een waar Disney World voor volwassenen leek met overal lichtjes in vormen van kerstbomen tot waren watervallen.
De volgende dag moest er gepresteerd worden voor een georganiseerde fietstocht door Bogota. De fietstocht stond onder leiding van onze tourgids “Mike” en zijn Colombiaanse hulpje “Pedro”.
Al fietsend werden we rond geleid langs de Plaza del Toro, de Rossenbuurt, een koffiefabriek, een centraal gelegen park, een graffiti tour en tot slot sloten we af bij een lokale markt. Waar we allerlei exotische fruitsoorten voorgeschoteld kregen. Elisah en ik stoorden ons echter constant aan een Amerikaanse gezin waarvan de moeder ongeveer om de 2 minuten tegen der zoon zei: “Max are you okay”. Waar wij halverwege de rit van dachten.... afijn
Onze volgende bestemming is Cartagena. Cartagena is echt carribean. Er zijn echt mega veel toeristen. Waarschijnlijk omdat het bijna Oud&Nieuw is en zij, net als ons, ook dat in Cartagena gaan vieren. Helaas hebben we wat trammelant met ons eerst hostel. Een tip: boek NOOIT het Jamrock hostel in Cartagena. Door de trammelant zijn we genoodzaakt om een hotel te boeken buiten Cartagena. Voordeel is dat we echt in een visserdorpje terecht komen. Direct aan het strand en iedere dag verse vis als lunch. Zo lekker!
Oud&Nieuw in Cartagena was geweldig! Om 12 uur stonden we op de muur van het fort. Wat een beetje raar was, is dat het vuurwerk al werd afgestoken voor 12 uur. En toen het uiteindelijk 12 uur was, niemand elkaar gelukkig nieuwjaar wenst. Raaaaarrrrr!! Uiteindelijk belandden we op een rooftop party. Magisch wanneer de zon op komt en al deze mensen feest aan het vieren zijn.
Je kent het wel 1 januari, dan gaat het allemaal niet zo vanzelf om zo fris en fruitig je bed uit te rollen. Maar we gingen naar ons nieuwe sprookjesachtige onderkomen voor de aankomende 2 dagen namelijk: “Casa Sweety”. Een kleine B&B midden in de wijk Getsemani vlak naast het oude stad van Cartagena. Je treft in het oude stad veel prachtige koloniale gebouwen en mooie pleinen aan. Ons favorieten pleintje was toch wel “Plaza San Diego”. Niet alleen omdat het een mooi plein is maar ook omdat er een heerlijk restaurantje zat “El Bacon”.
Voordat we het wisten zaten we alweer in de bus richting onze volgende bestemming, Santa Marta. Santa Marta is zoals wij dat noemen het “Benidorm” van Colombia. De wat welgestelde Colombianen brachten hier hun vakantie door. Hierbij lag de gemiddelde leeftijd vaak iets hoger.
Wij besloten om in het Dreamers Hostel te verblijven ongeveer 5 km buiten het centrum.
Het hostel wordt gerund door een Italiaans stel en hier was de keuken ook naar. Heerlijke verse pasta’s en pizza waren hier geen uitzondering, met verse producten “allemaal ingevlogen uit de Italia”. Nog even onze motori opladen aan de rand van het zwembad. Nadat er geconstateerd was dat er absoluti geen tramalantie met di motori was, waren we klaar voor onze 4 daagse hike naar Ciudad. Lees hierover meer op: http://elisahwalburg.waarbenjij.nu/reisverslag/4655026/ciudad-perdida
Een vierdaagse hike hakte er wel in maar niet getreurd we hadden nog een 1,5 dag om bij te komen naast het zwembad van onze Italiaanse vrienden. De volgende bestemming is Medellín.
Medellín is een stad in het noordwesten van Colombia. Het is de hoofdstad van het departement Antioquia en telde in 2006 2,4 miljoen inwoners. Hiermee is de stad,na Bogota de grootste stad van het land. Aan het eind van de 20ste eeuw had de stad te maken met veel geweld en criminaliteit, onder andere door het kartel van Medellín, onder leiding van Pablo Escobar. Waar in Medellín aan het eind van de jaren tachtig van de twintigste eeuw gemiddeld 4000 moorden per jaar gepleegd werden.
Pablo Emilio Escobar Gaviria (Medellín, 1 december 1949 – Medellín, 2 december 1993) was de beruchtste Colombiaanse drugsbaron die een van de rijkste mensen ter wereld werd door zijn wereldwijde handel in cocaïne. Je kan zeggen wat je wilt over Pablo Escobar hij heeft in de jaren 80 en 90 een groot imperium opgebouwd. Dit werd meer dan duidelijk bij het doen van de Pablo Escobar tour. De tour bracht je langs zijn woning, wat er meer uitzag als een flatgebouw in hartje Medellin. Zijn begraafplaats, waar hij oa met ouders en neven in een familiegraf begraven is. Als cherry on the cake ontmoeten we ook zijn broer. Die in een woning hoog in de bergen in een soort klein Pablo Escobar musea zich gehuisvest had. Zegt hij althans, waarschijnlijk heeft hij ergens nog een buil aan geld liggen en hier een daar een extra Haciënda laten bouwen. Je vraagt je misschien af waarom zijn broer nog leeft. Pablo adviseerde zijn broer voor zijn eigen veiligheid om zich aan te geven. Waardoor hij 15 jaar in de gevangenis belande.
Zo geschied heeft Pablo wel gelijk gekregen, want zijn broer is nog spring levend. Echter wel aan 1 oog blind en zeer slecht horend. Omdat bij meneer een bombrief in zijn gezicht was geëxplodeerd, die hij had ontvangen in de gevangenis.
Je merkt dat men niet veel over het verleden wilt praten en daarbij vooral niet over Pablo Escobar.
Bij een hop-off-hop-on bus vertelde ik over de tour aan de onze bus gids. Hij wist mij te vertellen dat hij wel van deze tour had gehoord, maar dat deze niet helemaal legaal bleek te zijn.
De busrit bracht ons langs alle hoogtepunten van Medellín en we konden lekker in de airco blijven zitten. Wat wel resulteerden in een paar “Muy Frio” uitspraken van Elisah.
De laatste stop voordat we terug gingen naar Bogota was het koffie plaatsje Salento. De bus rit ging voor Colombiaanse begrippen erg gestaagd. Al hadden we 2 medepassagiers met wat kleine mankementjes. Een passagier werd onwel waardoor we in de “Middle of No Where” naar een ziekenhuis moesten en de anders had haar lunch niet weten binnen te houden. Afijn na 9 uur kwamen bij ons midden in de bergen gelegen Eco Hostel la Serrana aan.
Salento is een gemeente die bekend staat om zijn vele koffie plantages en prachtige Cocora Vallei. Door de hoge ligging kent het stadje een koel klimaat, met een gemiddelde temperatuur van 18 graden Celsius. !Muy Frio!
Rick had weer eens wat energie over en besloot op 1500m te gaan hardlopen en had de dag erna een mountainbike route langs de koffie velden ingepland. Tijdens het mountainbiken kwam naar voren dat Elisah afdalen niet een van haar favorieten bezigheid vond. Na wat bemoedigden woorden van Rick en een “Café de Colombia” bij de lokale koffieplantage. Kon ze het juiste verzet vinden en danste ze als een waardige klimkoningin naar boven. Ging zowat sneller als naar beneden.
Zo snel als we naar boven klommen ging het vliegtuig van Pereira naar Bogota ongeveer. De vlucht duurde nog geen 3 kwartier en we waren weer in de hoofdstad van Colombia.
“Shop till we drop” was het motto voor de laatste dagen. Ons hotel bevond zich in Zona T waar zich veelal clubs/restaurants en grote shopping malls bevinden.
Om de laatste avond goed af te sluiten had Rick een verassing in petto. Maar zoals zo vaak kon ik deze niet voor me houden en vertelde ik onder het hardlopen dat we naar het restaurant Leo Cocina y Cava zouden gaan. Een 1 sterren restaurant in Bogota die bekend stond om zijn Colombiaanse specialiteiten. Elisah haar eerste ervaring met een sterren restaurant en ze vond het !Muy Rico!
Kortom 25 dagen Colombia was FANTASTICO, vriendelijke bevolking, veilig, top weer, heerlijk eten, lekker strak bakkie pleur, top reismaatje, ga zo maar door.
Hasta el próximo fiesta!
-
01 Februari 2014 - 08:34
Carla:
Wat maak jij een leuke dingen mee .Ik denk als je terug komt Nederland je het wel een beetje saai vind. Maar ja dan heb je wel Rick weer .anders is er zo weer een ticket geboekt .Hier gaat alles goed iedereen maar werken werken behalve ik natuurlijk haha!!!!!!! Ben blij als je weer terug bent.geniet maar zoveel mogelijk de laatste weken want hier in Nederland moet jij er ook weer tegen aan hele dikke kus Carla en Ton xxxxxxxxxx -
01 Februari 2014 - 09:29
Lia:
He jongens wat een belevenissen zeg.
En Rick morgen wil ik foto's zien hoor !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley