De dorm challenge
Blijf op de hoogte en volg Elisah
20 December 2013 | Uruguay, Piriápolis
Het slapen in een dorm is niet echt een succes voor mij geweest. Scharende vrouwen in Berlijn en een dronken chica die me bijna het uit bed trok, omdat ze haar evenwicht verloor, hadden mij doen besluiten dat een dorm een no go zone voor mij is. In Buenos Aires en Brazilië hoorde ik eigenlijk alleen maar leuke verhalen over het slapen in een dorm. Was het dan gewoon puur toeval dat ik twee keer in een dorm slaap en dat het de twee helse nachten uit mijn leven werden?!
Om even bij te komen van twee leuke maar drukke maanden besloot ik om mijn trip voor te zetten in Uruguay. En Uruguay werd het aangewezen land om over mijn 'dorm angst' heen te komen. Dorms zijn slaapzalen in hostels en heb je in allerlei soorten en maten. Slaapzalen van 12 man tot een 4 persoons dorm voor alleen vrouwen of gemixed. De twee keer dat ik had geslapen in een dorm, had ik gekozen voor een vrouwen dorm. En omdat deze geen succes waren, boekte ik deze keer heel dapper voor een mixed dorm met vier personen.
Mijn eerste stop in Uruaguay was Colonia. Een heel schattig en pittoresk dorpje. Het is er heel rustig en relaxt. Allemaal leuke restaurantjes en cafeetjes. Het was gewoon even raar dat ik deze keer bij het oversteken niet hoefde te rennen en dat zelfs de autobestuurder stopte om mij voor te laten. In Buenos Aires hadden de verkeer deelnemers (helemaal de bussen) de nare gewoonte om extra gas te geven als iemand overstak. En dat is geen grap! Meerdere malen heb ik echt een sprong voor mijn leven moeten maken tijdens het oversteken.
Na een lekker middagje slenteren door de romantische straatjes van Colonia ging ik richting mijn hostel. Spannend! Want toen ik incheckte had ik de kamer voor mezelf. Ik wist dat ik er niet zo makkelijk van af ging komen. Er moest tijdens deze dorm challenge echt wel iemand bijkomen. En ja wel, daar stond me toch aan Braziliaanse adonis met zijn ontblote bovenlichaam.. Buenos dias chico! Ik was helemaal in de gloria! Er bestond dus wel een dorm God! En om me over mijn angsten heen te helpen, was dit zijn geschenk. Appeltje eitje, vanaf nu alleen maar mixed dorms.
Maar 's nachts werd ik letterlijk en figuurlijk uit mijn droom gehaald. Deze Braziliaanse adonis met zijn net geen six pack die eerst nog zo schattig lachte, lag nu alle palmbomen uit de Pantanal om te zagen. Klaar wakker, zonder oordoppen. Kapot was ik de volgende ochtend. Pedro kreeg the silent treatment.. Hasta never!
Op naar de volgende mixed dorm voor vier personen in Montevideo. Het hostel was geweldig. Bij binnenkomst werd ik warm verwelkomend door het meisje van de receptie. Het hostel was eigenlijk gewoon een huis. Gezellig woonkamer, lekkere tuin erbij en mijn slaapkamer voor de komende twee nachten. Languit op een eenpersoonsbed lagen twee gasten uit Ecuador. Acht Jezus dacht ik, krijgen we dadelijk dezelfde taferelen als in Berlijn, maar dan nu met twee gasten. Gelukkig klom 's avonds de ander heel braaf naar zijn bedje boven. En ze snurkte niet! Ging ik het dan eindelijk mee maken?! En zelfs de volgende nacht toen we nog een roommate erbij hadden gekregen, sliep ik heerlijk. Een tip: vertel nooit je moeder dat je met drie gasten op de kamer slaapt.
Na twee leuke dagen in Montevideo nam ik de bus naar Piriapolis. In Piriapolis moest het dan eindelijk gaan gebeuren: zon, zee en strand! En een nieuwe en nog spannendere uitdagen. Een hostel met 240 bedden en daarbij is dit het grootste hostel van Zuid Amerika. Deze keer koos ik wel voor een vrouwen dorm. Het was nu wel leuk geweest met die gasten die maar ongegeneerd hun bed uitstappen in hun boxer. Zo lekker via de trap die precies bij mijn hoofdeind was gemonteerd. Over buenos dias gesproken... En in Montevideo waren mijn roommates deze keer echt niet het nakijken waard. Terug naar het grooste hostel van Zuid Amerika, want hier in dit mega grote complex is nunca! Bizar, het is zo kaal en leeg dat het net lijkt op een psychiatrische inrichting. Langer gangen, die allemaal in elkaar overlopen. Douchezalen (!!!) waarbij de douches worden gescheiden met douchegordijnen. Het is bizar, maar wat nog vreemder is, is dat er dus 1 helemaal niemand is (oké drie andere gasten), 2 er wel een schoonmaakploeg de hele dag, maar echt de hele dag aan het schoonmaken is (het is dus echt brandschoon) 3 er een meisje aankomt na mijn eerste nacht alleen in de dorm en bij mij op de kamer wordt geplaatst, terwijl ze nog 237 bedden over hebben. Waarschijnlijk vond de dame bij de receptie ons zielig, zo twee vrouwen die alleen aan het reizen zijn. Mijn kamergenoot was (thank God) super gezellig, lief en aardig. Lekker samen eten, naar het strand en kletsen.
Het leven in een dorm is dus zo ellendig nog niet, tenzij ze snurken, liggen te friemelen of lam zijn.
Om even bij te komen van twee leuke maar drukke maanden besloot ik om mijn trip voor te zetten in Uruguay. En Uruguay werd het aangewezen land om over mijn 'dorm angst' heen te komen. Dorms zijn slaapzalen in hostels en heb je in allerlei soorten en maten. Slaapzalen van 12 man tot een 4 persoons dorm voor alleen vrouwen of gemixed. De twee keer dat ik had geslapen in een dorm, had ik gekozen voor een vrouwen dorm. En omdat deze geen succes waren, boekte ik deze keer heel dapper voor een mixed dorm met vier personen.
Mijn eerste stop in Uruaguay was Colonia. Een heel schattig en pittoresk dorpje. Het is er heel rustig en relaxt. Allemaal leuke restaurantjes en cafeetjes. Het was gewoon even raar dat ik deze keer bij het oversteken niet hoefde te rennen en dat zelfs de autobestuurder stopte om mij voor te laten. In Buenos Aires hadden de verkeer deelnemers (helemaal de bussen) de nare gewoonte om extra gas te geven als iemand overstak. En dat is geen grap! Meerdere malen heb ik echt een sprong voor mijn leven moeten maken tijdens het oversteken.
Na een lekker middagje slenteren door de romantische straatjes van Colonia ging ik richting mijn hostel. Spannend! Want toen ik incheckte had ik de kamer voor mezelf. Ik wist dat ik er niet zo makkelijk van af ging komen. Er moest tijdens deze dorm challenge echt wel iemand bijkomen. En ja wel, daar stond me toch aan Braziliaanse adonis met zijn ontblote bovenlichaam.. Buenos dias chico! Ik was helemaal in de gloria! Er bestond dus wel een dorm God! En om me over mijn angsten heen te helpen, was dit zijn geschenk. Appeltje eitje, vanaf nu alleen maar mixed dorms.
Maar 's nachts werd ik letterlijk en figuurlijk uit mijn droom gehaald. Deze Braziliaanse adonis met zijn net geen six pack die eerst nog zo schattig lachte, lag nu alle palmbomen uit de Pantanal om te zagen. Klaar wakker, zonder oordoppen. Kapot was ik de volgende ochtend. Pedro kreeg the silent treatment.. Hasta never!
Op naar de volgende mixed dorm voor vier personen in Montevideo. Het hostel was geweldig. Bij binnenkomst werd ik warm verwelkomend door het meisje van de receptie. Het hostel was eigenlijk gewoon een huis. Gezellig woonkamer, lekkere tuin erbij en mijn slaapkamer voor de komende twee nachten. Languit op een eenpersoonsbed lagen twee gasten uit Ecuador. Acht Jezus dacht ik, krijgen we dadelijk dezelfde taferelen als in Berlijn, maar dan nu met twee gasten. Gelukkig klom 's avonds de ander heel braaf naar zijn bedje boven. En ze snurkte niet! Ging ik het dan eindelijk mee maken?! En zelfs de volgende nacht toen we nog een roommate erbij hadden gekregen, sliep ik heerlijk. Een tip: vertel nooit je moeder dat je met drie gasten op de kamer slaapt.
Na twee leuke dagen in Montevideo nam ik de bus naar Piriapolis. In Piriapolis moest het dan eindelijk gaan gebeuren: zon, zee en strand! En een nieuwe en nog spannendere uitdagen. Een hostel met 240 bedden en daarbij is dit het grootste hostel van Zuid Amerika. Deze keer koos ik wel voor een vrouwen dorm. Het was nu wel leuk geweest met die gasten die maar ongegeneerd hun bed uitstappen in hun boxer. Zo lekker via de trap die precies bij mijn hoofdeind was gemonteerd. Over buenos dias gesproken... En in Montevideo waren mijn roommates deze keer echt niet het nakijken waard. Terug naar het grooste hostel van Zuid Amerika, want hier in dit mega grote complex is nunca! Bizar, het is zo kaal en leeg dat het net lijkt op een psychiatrische inrichting. Langer gangen, die allemaal in elkaar overlopen. Douchezalen (!!!) waarbij de douches worden gescheiden met douchegordijnen. Het is bizar, maar wat nog vreemder is, is dat er dus 1 helemaal niemand is (oké drie andere gasten), 2 er wel een schoonmaakploeg de hele dag, maar echt de hele dag aan het schoonmaken is (het is dus echt brandschoon) 3 er een meisje aankomt na mijn eerste nacht alleen in de dorm en bij mij op de kamer wordt geplaatst, terwijl ze nog 237 bedden over hebben. Waarschijnlijk vond de dame bij de receptie ons zielig, zo twee vrouwen die alleen aan het reizen zijn. Mijn kamergenoot was (thank God) super gezellig, lief en aardig. Lekker samen eten, naar het strand en kletsen.
Het leven in een dorm is dus zo ellendig nog niet, tenzij ze snurken, liggen te friemelen of lam zijn.
-
21 December 2013 - 00:08
Samira :
Whahahaha wat een heerlijk verhaal weer! En fijn dat je dorm-fobie enigszins is afgenomen -
21 December 2013 - 01:38
Wendy:
Ohhh elisah, wat schrijf jij toch mooi. Elke keer is het een feestje om je verhalen te lezen. Veel plezier met de kerst en alvast een prettige jaarwisseling. Xxx -
21 December 2013 - 08:07
Carla:
Wat een belevenis moest je moeder inderdaad niet weten kamer delen met die gasten .Nu heerlijk tot de kerst relaxen aan het strand tot Rick komt .ik wens je hele fijne feestdagen en geniet zoveel mogelijk ik hoor wel wanneer je weer terug komt naar Nederland voor het weer hoef je het niet te doen .Maar ik vind het wel fijn je weer te zien .lieverd dikke knuffel van Ton en Carla xxxxxxxxxx(pas goed op zo in je eentje ) -
21 December 2013 - 08:30
Jorine:
Wat een heerlijk verhaal Elisah, schrijftalentje..! Leuk om je zo nog een beetje te volgen! Reizen is en blijft toch echt het allerallerleukste! Ik wil ook weer als ik je verhalen lees! Geniet er lekker nog even van en pas op voor die spannende mannen!;) Liefs, Jorine -
21 December 2013 - 08:30
Jorine:
Wat een heerlijk verhaal Elisah, schrijftalentje..! Leuk om je zo nog een beetje te volgen! Reizen is en blijft toch echt het allerallerleukste! Ik wil ook weer als ik je verhalen lees! Geniet er lekker nog even van en pas op voor die spannende mannen!;) Liefs, Jorine -
21 December 2013 - 10:34
Bep:
Wat je moeder moet dit niet weten ik lees dit namelijk ook je VADER love you xxxxxx -
21 December 2013 - 11:16
Britt:
Haha te grappig Elisah! Rick liet me dit gister lezen, schrijftalentje hoor! Geniet van je mooie reis, Xx -
22 December 2013 - 15:33
Lia:
Je belevenissen zijn wel weer prachtig.....
Ik heb ze al weer meerdere keren gelezen.
Love you sunshine :-) -
26 December 2013 - 11:40
Mieke :
Wat beleef je toch veel geweldig en je schrijt echt super, leuk om die verhalen in boekvorm te doen
Dan heb je een heerlijk vakantie boek ,zoiets als Eat Pray en Love
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
